Magdalena Parys "Biała Rika"

Dagmara to dziesięcioletnia dziewczynka, mieszkająca w Szczecinie z mamą, nietatą i przyszywanymi dziadkami. Rika (a właściwie Ruth) to Niemka, która w latach czterdziestych wyjechała do Polski ze swoim przyszłym mężem, Karolem. Dziewczynka, wraz z upływem czasu, czuje się coraz bardziej zaintrygowana osobą przybranej babci. Dorastając zapragnie poznać losy Białej Riki oraz jej rodziny.

„Biała Rika” autorstwa Magdaleny Parys to powieść o poszukiwaniu korzeni; zrozumienia osoby bliskiej, która wciąż żyje przeszłością. To powieść o kilku pokoleniach: pokoleniu  pamiętającym czasy II wojny światowej; pokoleniu, próbującym, jakoś żyć w komunistycznej Polsce i pokoleniu, które komunizm pamiętają jedynie z perspektywy dziecka.

Lubię taką tematykę, jednak muszę przyznać, że „Biała Rika” wywołała u mnie mieszane uczucia. Fabularnie nie jest źle , jednak forma (owszem, nieszablonowa) znacznie utrudniała mi skupienie się na historii snutej przez Dagmarę. Książka jest chaotyczna, opisywane historie niejednokrotnie przerywane są dygresjami, komentarzami odbiegającym od głównego wątku. Trochę ponarzekałam, teraz o tym, co mnie urzekło. Jak wspomniałam wcześniej, narratorką powieści jest dziesięcioletnia dziewczynka. Historia rodziny Ruth widziana jej oczyma momentami rozczula, momentami bawi, a innym razem smuci. Niemniej całością czuję się nieco rozczarowana.

Magdalena Parys - Biała Rika
Ilość stron: 304
Wyd. Znak 2016