Piotr Kulpa "Pan na Wisiołach. Krzyk Mandragory"

 Smutowie z dnia na dzień utwierdzają się w przekonaniu, że toną w wirze surrealistycznych zdarzeń, które niszczą ich relacje. Spokój i harmonię, którą spodziewali odnaleźć na wsi okazała się zwykłą mrzonką. Nieporozumienia między dwojgiem małżonków nie umykają uwadze Czarusia. Zdesperowany chłopiec postanawia uciec z domu. Jednak zniknięcie synka to dopiero początek serii nieszczęść, która dotknie Magdę i Tymka.

„Krzyk mandragory” to drugi tom cyklu „Pan na Wisiołach” autorstwa Piotra Kulpy.  Kontynuacje mają to do siebie, że nieczęsto utrzymują tę intensywność opowieści i ten klimat, który autor zawiera w tomie otwierającym. Tutaj atmosfera zdaje się gęstnieć jeszcze bardziej, a ścieżka którą pędzi akcja mocniej zapętlać. Wszystko to jest jednak dobrze wyważone, aby nie przytłaczać czytelnika. Piotr Kulpa umiejętnie rozbudowuje wątki znane z „Mrocznego siedliska”, co rusz dopisując kolejne treści.

Ta część pozwala czytelnikowi zajrzeć nieco za kurtynę tajemnicy, która opuszczona została na Wisioły wiele lat temu przez Cygana Gajgara. Oczywiście każdy wyłowiony sekret generuje kolejne wzmagając naszą ciekawość. Odnoszę wrażenie, że o ile w pierwszym tomie jakieś złe siły, magia czy wróżby nie są mocno eksponowane tutaj ich rola rośnie. Autor po raz kolejny utwierdza nas w przekonaniu, że to czego musimy się obawiać to nie zabobony, ale ludzie, którzy dla realizacji swoich pragnień są gotowi na wszystko.

Krótko mówiąc – jest klimatycznie, niepokojąco i zaskakująco. Polecam.

Piotr Kulpa - Pan na Wisiołach: Krzyk Mandragory

 

Stron: 352

Wyd. Videograf 2014