Piotr Kulpa "Pan na Wisiołach. Trzeba to zabić"

Właśnie mija sześć lat od tragicznych wydarzeń w Wisiołach. Magda po rozwodzie z Tymkiem próbuje ułożyć sobie życie w Bełchatowie, gdzie przeprowadza się z synem i córką. Tymoteusz natomiast przebywa na oddziale zamkniętym jednego ze szpitali psychiatrycznych. Wiedziony przeczuciem, że wkrótce wydarzy się coś przełomowego ucieka z ośrodka, by raz na zawsze rozprawić się z tym „czymś” co przejęło kontrolę nad życiem jego rodziny.

„Trzeba to zabić” to ostatni tom cyklu o Wisiołach stworzonego przez Piotra Kulpę. Przyznam, że po lekturze poprzednich części mój apetyt na historię pełną grozy nieustannie rósł, a i moje oczekiwania względem finalnego tomu także znacznie się wzmogły. Książka mnie zaskoczyła, natomiast nie były to do końca pozytywne uczucia. Siłą tej trylogii niewątpliwie był klimat  - duszny i zatrważający. Był, bo tutaj niestety nie ma po nim śladu. Wyrazistości tej opowieści dodawali także enigmatyczni bohaterowie. Niemal każdy z mieszkańców Wisiołów intrygował i zmuszał do obserwacji i analizowania najdrobniejszego ich gestu. W „Trzeba to zabić” postaci równie hipnotyzujących nie mogłam się doszukać. Jedynie Anielka – córka Smutów przykuwa uwagę. Żałuję tylko, że postać dziewczynki nie została w tej opowieści bardziej wyeksponowana.

Autor, jak w poprzednich tomach funduje czytelnikowi opowieść obfitującą w zwroty akcji, pełną niedomówień i tajemnic. Jednak czegoś tutaj zabrakło. Tego pierwiastka, który sprawiał, że od poprzednich tomów nie sposób było się oderwać.

Podsumowując – „Trzeba to zabić” to najsłabsze ogniwo trylogii „Pan na Wisiołach”. Niemniej zwolennicy powieści grozy powinni w tym cyklu odnaleźć coś dla siebie. 

Piotr Kulpa - Pan na Wisiołach: Trzeba to zabić

 

stron: 376

Wyd. Videograf 2014